Hierbij mijn laatste blog met een aantal moeilijke dagen.

Dinsdag 25 juli:

Vandaag ben ik met Jelle, Marleen en Anne Sophie naar Oasis geweest. Waar we onder andere tandpasta en tandenborstels gegeven hebben en de gesponsorde boeken, waar ze super blij mee waren.  Dank jullie wel Toon, Anneke en Joeri. Verder aan de meisjes nog wat shirtjes en bellenblazen uitgedeeld, wat zijn ze schattig! Nu kunnen ze dan ook echt doorpakken met de lessen. Daarna zijn we naar de school in de sloppenwijk gegaan om te kijken bij het gesponsorde kindje Patrick, heel gaaf om hem nu ook echt in school te zien. Nadat we terug waren bij de office, nog snel gedag gezegd om daarna naar Shade te gaan. Daar heb ik nog een groot gedeelte kleding gewassen, dit moest wel gebeuren aangezien bijna al mijn kleren vies waren en ze wel weer op tijd droog moesten zijn. Ik had met Naftali om drie uur in de stad afgesproken om de gesponsorde watertank van mijn Rijschool, Rijschool Rebin, te gaan kopen. Van te voren nog even snel bij een internetcafé wat uitgeprint voor erop en daarna de watertank wezen halen. We zijn met de auto mee terug gereden en heb daarna in Shade het gelamineerd en hebben we wat foto’s en filmpjes gemaakt. De watertank gaat heel erg helpen aangezien er nu soms gewoon helemaal geen water meer is, hierdoor moeten ze bijvoorbeeld samen douchen uit een teiltje. Met de tweede watertank, zal dit in ieder geval veel minder voorkomen. Dank jullie wel Rebin en Sharona! In Shade heel even gezeten om daarna met Moses twee gezinnen te bezoeken om ze wat leuks voor de kinderen te geven. Zo leuk om te zien hoe blij deze mensen waren. Eenmaal terug heb ik de kinderen de gesponsorde decorder voor de tv gegeven, wat waren ze blij. Verder afscheid genomen van Jelle,Marleen en Anne Sophie , wat hebben we samen gelachen! Dank jullie wel voor deze week.  Al voordat ik beneden was hoorde ik ze al thank you roepen. Dank jullie wel Heleen, Raymond en Melissa voor de decorder. Maar wat heb ik genoten, er ging namelijk muziek aan en alle kinderen stonden te dansen. Te gaaf…

Woensdag 26 juli:

Ondanks dat ik geprobeerd heb er niet teveel aan te denken, is dit toch echt mijn laatste dag. Ik heb daarom de nacht bij de meisjes kamer doorgebracht om zo om 5:15 Keniaanse tijd, dus 4:15 Nederlandse tijd gewekt te worden. Gezellig samen met de kinderen naar school gelopen om vervolgens samen met de oude huismoeder Ann naar haar huisje te lopen. Daar lekker gekletst om vervolgens met haar dochter op de Motorbike naar Shade te gaan en daar de kleren op te halen van Cathelijne en mij. Ongekend hoe blij ze er mee waren, toen ik de oude telefoon liet zien aan de dochter van Ann. Was ze helemaal niet meer te stoppen en dat voor een telefoon die wij in Nederland slecht noemen. Kreeg zelfs nog een super lief briefje en armbandje van Ann mee, wat ga ik haar weer missen. Daarna ben ik naar de ananas mall geweest om nog wat lekkers voor de kinderen te halen. Eenmaal terug in Shade hebben we oliebollen gemaakt , gewoon mandazi met rozijnen erdoorheen. Super erg gelachen! Daarna nog gewoon met de huismoeders geweest om daarna mijn koffers al een beetje in te pakken. Om zo na het eten mijn afscheidsfeestje te hebben, echt super lieve woorden van iedereen. Zwaarder dan vorig jaar, vond het zo sneu dat zelfs sommige kinderen het moeilijk hadden. Gelukkig waren ze heel blij met de sleutelhangers met een foto van ons samen en konden ze daarna genieten van de yoghurt. Toen we het erover hadden dat ik toch gehuild had, wat eigenlijk niet de bedoeling was, zei Peter dat die ook bijna moest huilen omdat die me gaat missen.. Met veel moeite toch echt gedag gezegd om zo mijn laatste (halve) nachtje bij de meisjes door te brengen, wel zo gezellig maar toch o zo zwaar.

Donderdag 27 juli:

Wow wat ging de wekker vroeg na twee uur slaap. Ik was nog echt niet goed wakker maar heb wel nog mijn koffers ingepakt en gegeten. Naftali was goed op tijd en wat was het lastig om afscheid te nemen van huismoeder Priscilla, ook wel mijn grote zus. Kreeg een heel lief kettinkje van haar… Na ongeveer een uur in de auto waren we aangekomen op het vliegveld van Nairobi, waar afscheid nemen van Naftali ook nog eens dubbel was. Gelukkig duurde het allemaal niet te lang en kon ik best snel het vliegtuig in. De terugreis duurde lang maar het viel echt mee, kon heel erg genieten van al het lekkere eten en de rust. Eenmaal op Schiphol stonden naast mijn moeder nu ook mijn vader en Dina. Dat had ik echt niet verwacht, wat een verassing. Thuis was er ook nog wat visite en stonden er bloemen klaar, allemaal zo lief! Dank jullie wel!

Eenmaal weer een paar dagen in Nederland, geniet ik. Ik geniet van de wc-bril op de wc, de warme/goede douche en het eten. Maar toch is het heel zwaar, dit jaar ben ik nog hechter geworden met mijn broertjes en zusjes en zijn er nog meer Keniaanse vrienden bij gekomen. Het liefst zou ik mijzelf in tweeën delen maar helaas gaat dit niet. Ondanks dat het leven in Afrika echt niet gemakkelijk is, geeft het mij toch zoveel terug. Ondanks dat ik ziek was en niet alles meezat, ben ik trots. Gister was ik alweer aan het werk, wat nog best dubbel en zwaar is. Maar ik weet dat het voor een doel is, een doel dat mij elke keer zoveel voldoening geeft. Nu is het de kwestie van sparen en sparen om zo wellicht volgend jaar nog een stukje Afrika te zien.. Het wordt zwaar maar ik weet dat het, het allemaal waard is. Dank jullie wel voor al jullie steun, zonder jullie was het deze tweede keer nooit gelukt.. Wellicht tot een derde keer?

Liefs Romy.