Dag 4,5 en 6: de kerk en de sloppenwijk .  5


De eerste week is bijna voorbij, in deze blog vertel ik meer over deze dagen. 

Zaterdag 1 juli:

In de ochtend zijn we meteen begonnen met onze kleren wassen, dit is namelijk best veel werk. De kleren moeten met de hand met koud water en een stuk zeep gewassen worden. Aangezien wij daar geen profs in zijn en alles hier heel zanderig is, heeft dit even geduurd. Natuurlijk wilde ik wel even helpen met het maken van Chapatti , gelukkig word ik elk jaar beter. Dit keer werden ze wel rond! Na er een stuk of 15 gedaan te hebben , hebben we even buiten gespeeld/gezeten. Leuk om te zien dat de kinderen zo lang met een fietsband kunnen spelen.. Dit weekend worden alle meisjes hun haar ingevlochten , dit is best veel werk dus zij waren vooral daar mee bezig. Na het (middag)eten hebben we nog met ze getekend met onder andere tekeningen en stickers , onder het invlechten en de karweitjes door. De kinderen kunnen dan heel geduldig tekenen, waardoor we daar een hele tijd mee bezig zijn geweest. We hebben nog even buiten gespeeld om daarna te gaan eten. Zaterdag is Chapatti dag en dat is mijn lievelingseten hier in Kenia, lekker dus! Chapatti heb ik als eten toch wel gemist.. Daarna hebben we nog aardig wat lol gehad om Nederlandse muziek waarop een paar kinderen gingen dansen en heb ik een nieuw spelletje geleerd, genaamd oude vrouw ( of zoiets haha).  Nu is de eerste zaterdag van de vier alweer voorbij…

Zondag 2 juli:

Op zondag gaan alle kinderen naar de kerk, wij gingen dus mee. In deze kerk was ik vorig jaar al eens geweest dus het was voor mij niet onbekend. Echter zijn we 5,5 (!!) uur in de kerk geweest plus nog een uur rijden in een matatu met alle kinderen. Over Keniaanse tijden gesproken.. Het was vandaag een speciale dag , thanksgiving, dit wisten wij alleen niet (helaas).. De tijd ging gelukkig wel snel want in deze kerk wordt veel gezongen en gedanst in het Engels, waardoor wij er ook wat van snappen. Alleen is het natuurlijk zo dat elke cultuur zijn eigen dingen heeft, hier was ik toch wel geschokt van ondanks dat ik dacht wel al veel gezien te hebben. Op het eind sprak de priester gebeden uit voor de mensen met zijn hand op hun hoofden en de een na de andere viel op de grond neer .. Deze mensen gingen of huilen of heel hard schreeuwen. Ik dacht meteen , is dit normaal? Maar natuurlijk is dit hun cultuur en kwam ik snel tot het besef dat dit hier normaal is en wij dit gewoon niet gewend zijn.. Ik vind het wel fascinerend, gewoonweg omdat ikzelf geheel niet gelovig ben. Verder vind ik het ook fascinerend dat we zo worden toegelaten in de kerk, geen boe of bah . Nee gewoon een hand en voorstellen om te zeggen dat ze blij zijn dat we er zijn, dit gevoel probeer ik maar vast te houden. Toen we eenmaal weer in Shade waren , waren we eigenlijk kapot van de drukte, de (te) harde muziek en de warmte. We hebben daarom gewoon even gerust en ik heb daarna nog even gedoucht. Ja hij doet het weer! Het is wel ijskoud en er zit weinig druk achter maar het is tenminste een douche , toch? Ze hebben zo hun best gedaan om de tank op het dak te vullen. Snel nog even mijn kleren die ik aanhad gewassen , dat bespaart toch weer tijd. Van de week hadden we twee appels gekocht, man wat was ik blij met de appel. Binnen een aantal dagen ben ik al weer blij met de kleine dingen, zo gek.. Daarna Moses geholpen met zijn telefoon, Irene haar brief uitgedeeld, buiten gevoetbald en de avond na het eten nog even gelezen met de meisjes..

Maandag 3 juli:

Vandaag zijn we naar de sloppenwijk bij Oasis geweest om hier de 20 gevulde tasjes te gaan verdelen. Verder hadden we ook nog bellenblaas om aan de kleine kinderen uit te delen, zodat zij ook wat te spelen hebben. Heel special om deze tasjes uit te kunnen delen , we hebben een soort huisbezoekjes gedaan. Samen met nog 4 Keniaanse mensen, omdat het niet veilig is als wij er alleen lopen. Super gastvrij dat we overal even binnen mochten kijken en wat een lieve woorden van de mensen. De kinderen vonden de bellenblaas ook helemaal geweldig, zoiets hadden ze nog nooit gezien. Terwijl wij met bellenblaas opgroeien.. Op een of andere manier ben ik nadat we in de sloppenwijken zijn geweest, altijd een beetje beduusd en ook wel vermoeid door alle indrukken. Het liefst zou je wat voor iedereen willen doen, maar toch helpt het allemaal maar zo weinig. Daarna zijn we met de Motorbike terug naar Shade gegaan om ons op te frissen en naar de ananas mall te gaan, dit is een klein winkelcentrum. Hier hebben we gezocht naar iets voor buiten voor de kinderen in Shade , boodschappen gedaan en heel lekker pizza gegeten. Helaas nog niks kunnen vinden voor de kinderen maar ik heb gelukkig nog alle tijd. Eenmaal weer in Shade heb ik nog geholpen met wassen, spelletjes gespeeld en op de bank gezeten met de kinderen. Vijf kinderen zijn ziek vanwege de kou, terwijl het hier even “warm” is als in Nederland. Alleen lopen de Kenianen in dikke truien en dragen mutsen. Bijna onvoorstelbaar maar zo sneu.. Daarna ons haar gewassen , nog steeds in een teiltje aangezien de waterdruk heel laag is. Nog even beneden gezeten om vervolgens naar bed te gaan.

Aankomende week staat goed vol dus tot snel!

Liefs Romy . 


Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

5 gedachten over “Dag 4,5 en 6: de kerk en de sloppenwijk . 

  • Anoniem

    Jullie hebben weer een hoop gedaan en al lijkt het wel een druppel op een gloeiende plaat ,en zouden jullie meer willen doen ,als iedereen wat doet wordt het vanzelf wat beter in de toekomst. Gr Joost

  • Marleen

    Geweldig wat leuk om te lezen, nog een kleine 2 weken en dan ontmoet ik je voor t eerst. Ik ben heel erg benieuwd…en blij dat je er nog even bent als wij er zijn.. je bent echt een topper!!! En maakt het verschil voor de kinderen !!