In deze blog drie dagen met vooral leuke dingen. Zoals olifanten, apen en plantages met ananassen en koffiebonen. 

Dinsdag 4 juli:

Marktdag! We zouden samen met Richard naar de markt gaan, dit veranderde alleen in naar de markt met Elisabeth en 45 minuten later. Keniaanse tijd natuurlijk.. Ook leuk! Hier worden wekelijks alle groentes voor Shade gekocht, vooral heel veeel kool! We hebben nog 2 ananassen en watermeloenen gekocht voor de kinderen en wat bananen voor onszelf. Daarna zouden we met Richard naar een primary school gaan , hierbij is een special unit waarbij onder andere kinderen op zitten die autisme, down en allerlei andere beperkingen hebben. Op deze school geven ze echt les maar daarnaast ook speciale lessen om zo (Keniaanse) dingen te maken. Zo leren de kinderen dat ook zij meedoen in de maatschappij en niet alles om cijfers draait. Op het laatste moment moest Richard naar de stad waardoor hij ons daar achterliet. Niet zo erg voor het eerste uur want we hadden wat pennen om uit te delen en konden even kletsen maar 3,5 uur was toch wel veel van het goede. De kinderen praten namelijk niet zo goed Engels en vandaag was het erg koud, slimme Romy had een driekwart broek aan en slippers.. Uiteindelijk zelf maar Charles een sms gestuurd want we wouden om drie eigenlijk wel weer graag naar huis gaan, Charles was niet in Thika en stuurde daarom een andere betrouwbare motorbiker , zo lief! We hadden namelijk ook al ons drinken op en kregen een beetje trek. Eenmaal terug in Shade hebben we gegeten en even met Richard over de volgende dag gehad. Even met het thuisfront video gebeld om vervolgens naar buiten te gaan. Even gevoetbald en daarna een hele tijd met Moses, de bewaker van Shade, over alle verschillen gepraat. Van accupentuur, boetes tot auto rijlessen, ja het kan echt. Dat zijn de mooiste gesprekken. Daarna bonen met aardappelen gegeten, jep bonen. De meisjes waren er niet met het avondeten dus het was wel heel stil, voor mij een beetje te stil. Verder nog even voorgelezen aan Cliff en toen was deze dag al weer voorbij.

Woensdag 5 juli:

Vandaag zou het een leuke dag worden, zo terugkijkend is dat het ook echt geworden! We zouden om 7:15 vertrekken om met de motorbike naar een kruispunt te gaan om daarvandaan de bus te pakken naar Nairobi . Wat een geduw bij de bus, dit is namelijk de tijd dat alle mensen naar hun werk willen. Gelukkig hadden we Richard bij ons die zich meteen naar binnen propte en drie plekjes veroverde. Eenmaal in Nairobi aangekomen zijn we naar het olifanten park gegaan, David Sheldrick’s Elephant Orphanage. Hier worden olifanten opgevangen om ze later weer uit te kunnen zetten. Wat een schatjes! Nadat we twee verschillende kuddes gezien hadden, aangeraakt hadden en sommige mensen zelf gespeeld met ze hadden zijn we terug naar Nairobi gegaan. Als het aan mij had gelegen had ik nog uren naar ze kunnen kijken, zo dichtbij ga ik ze niet zo snel meer zien. Om vervolgens weer een matatu naar het apenpark te nemen. Een matatu is een busje bestemd voor ongeveer 15 personen waarin er 21 ingestopt worden , echter zijn ze wel heel goedkoop. Wat een ondeugende apen zijn het, ze pikken alles en gaan zo op je schouder zitten. Gelukkig werd ik al meteen aangevallen door eentje.. Ik wou bijna een mini aapje en baby olifantje meenemen voor in Shade, wat zouden de kinderen dat leuk vinden! Eenmaal in een matatu werd bijna Cathelijne haar telefoon vanaf buiten gestolen, dit bewijst maar weer hoe het in Nairobi, maar ook in Kenia kan zijn. Sommige mensen verpesten het echt voor anderen, eigenlijk netzoals in Nederland. We waren na veel file rond vijf uur terug en hadden 3 matatu’s, 3 bussen en 2 motorbikes gehad . Dat noem ik nog eens een record! Een tweede record is dat we 11km tussendoor gelopen hebben in een mega drukke stad. Eenmaal in Shade waren we helemaal kapot, Nairobi is zo groot dat je steeds op elkaar moet letten en vooral het van bus naar bus brak ons op. We zijn daarom vroeg naar bed gegaan, wat was het een onvergetelijke dag zowel voor ons als voor Richard .

Donderdag 6 juli:

Wederom vandaag zou het een leuke dag worden. Eerst gingen we naar een ananas plantage, wat is dit mega groot ! Helaas kreeg Charles een lekke band onderweg door een spijker, ik dacht meteen wat sneu voor hem en dit gaat vast heel lang duren.. Gelukkig was hij al snel terug en konden we weer verder. We zijn nog langs de steengroeve geweest, waar ik vorig jaar ook ben geweest. Ik blijf het indrukwekkend vinden dat zulke mensen zo hard werken en hoe hele families de stenen klein hameren voor bijna niks.. Daarna zijn we even naar Shade gegaan om wat kleren te wassen , helaas was vandaag mijn spijkerbroek aan de beurt … Bijna niet te doen met de hand! Na een uurtje zijn we naar de koffieplantage gegaan. Hier moesten we een snelweg oversteken, ja een snelweg. Gelukkig wist Richard wat hij deed aangezien wij het echt even niet meer wisten. Een snelweg oversteken is hier heel normaal, er zijn zelfs allemaal hobbels in de weg gemaakt om zo de snelheid te verminderen om ongelukken te voorkomen. Omgedraaide wereld! Eenmaal op de koffieplantage werden we super lief ontvangen. We hebben alles vanaf de kleine plantjes tot het sorteren gezien. Nooit geweten dat koffieboontjes niet bruin zijn als ze geplukt worden, oeps! Deze werknemers krijgen voor emmers van 10-15kg maar 80 tot 100 cent ongerekend , ongelofelijk ! Als iemand er heel goed in is, kan hij/zij €10-15 ophalen op een dag. Maar de mensen zijn hier al blij met überhaupt werk. Nadat we alles gezien hadden en vooral veel gesproken erover wou de broer van de man zelfs nog een lift aanbieden omdat het al tegen vijf uur werd, blijft soms een beetje raar maar wel heel aardig! Eenmaal in Shade hebben we met de zieke Peter op de bank gezeten. Daarna gegeten en aardig wat verhaaltjes voorgelezen om vervolgens de (kleine) jongens voor het slapengaan nog een verhaaltje voor te lezen.

De volgende blog zal alweer de laatste dagen met Cathelijne beschrijven , wat is de tijd snel gegaan! Bekijk hier alle foto’s .

Liefs Romy .