De zevende week: mijn to-do lijstje afwerken. 1


De zevende week alweer…

Zaterdag 11 augustus:

Deze dag wilde ik de kleding voor de meisjes in de sloppenwijk kopen, mede dankzij een sponsor. Het voelde toch wel even leuk om zo te shoppen, het lijkt net de Primark maar dan net even anders. Wat een super leuke kleren heb ik uiteindelijk gevonden. Gelukkig wordt mijn to-do lijstje steeds korter, zodat ik volgende week wat meer tijd heb om te relaxen. Hierna ben ik bij Raymond geweest om vervolgens met de kinderen te zijn. Waar we ongeveer 2 uur balspelletjes hebben gedaan, wat erg gezellig was aangezien er 10 kinderen meededen. Het is zaterdag dus weer chapati als avondeten, wat ga ik dat missen! Eenmaal na het eten hebben Esther en ik de “meiden”avond voorbereid, er was lekkers voor iedereen en uiteindelijk lag mijn dekbed ook in de meidenkamer. We hebben nog muziek geluisterd, knus allemaal op een bed, om vervolgens te gaan slapen. Ik ga ze zo missen!

Zondag 12 augustus:

Eigenlijk heb ik best goed geslapen, ondanks dat Mary (de huismoeder) om half zeven iedereen wakker maakte. Ik heb nog even boven op bed gelegen want het was toch wel erg vroeg om vervolgens de dag met Raymond door te brengen . Zondag zijn we eigenlijk allebei vrij dus is het wel zo fijn om samen te zijn. We hebben vooral rustig aan gedaan om daarna naar Raymond zijn vriend te gaan, ik had namelijk nog een cadeautje voor zijn zoontje. We hebben nog gekaart en het was zo gezellig dat we zelfs mee hebben gegeten. Ondanks dat ik wellicht anders ben dan een Keniaan, voelde ik mijzelf wel erg thuis. Het was een mooie dag…

Maandag 13 augustus:

De dag lekker rustig begonnen om vervolgens nog wat kleding voor de meisjes in de sloppenwijk te kopen, de vrouw van het winkeltje had namelijk beloofd vandaag weer wat nieuwe kleding te hebben. Eenmaal terug in Shade ben ik vooral met de kinderen geweest. De kinderen gaan , als het kan natuurlijk, een aantal dagen naar familie in deze vakantie. Het wordt dus steeds rustiger in Shade, raar! Eind van de middag ben ik nog met Raymond naar de markt geweest om hier slippers voor de meiden in de sloppenwijk te kopen. Sommige schoenen van de kinderen zijn al zo vaak gemaakt dat ze gewoon uit elkaar vallen, om nieuwe te kopen is geen geld voor… In Shade was iedereen ondertussen rustig bezig dus ik heb niet veel anders gedaan. Om zo laat in de avond nog mijn haren te wassen… Het water heeft het maar twee dagen gedaan en is ondertussen al weer een tijd weg… Maar het went, de jerrycans sjouwen is goed voor mijn conditie, haha.

Dinsdag 14 augustus:

Na al de inkopen ging ik vandaag toch echt naar Oasis. Op het laatste moment bedacht ik mij dat de bellenblazen ook wel heel leuk zouden zijn , dus daar ging ik met een volle rugzak en 2 tasjes naar de sloppenwijk. Zo lief dat een meisje mij nog herkende van vorig jaar en toen ik haar vroeg of ze de bellenblaas nog herkende, kon ze het zo voordoen. Ondanks dat bellenblazen uitdelen niet de eerste levensbehoefte is, is het wel heel mooi om de kinderen te zien lachen. Na deze leuke activiteit gingen we naar de Office, waar wederom de bankjes gestolen waren en ze nieuwe bankjes aan het maken waren. Te sneu! Uiteindelijk zijn alle kleren en slippers uitgedeeld, ik kan het mijzelf soms niet voorstellen om zo te moeten leven… Maar voor deze kinderen is het de realiteit en ze kunnen niet anders, ze zijn dus blij met eigenlijk alles. Eenmaal terug ben ik bij Raymond langsgegaan, waar ik helemaal uitgeput was. Op het veld bij Oasis zijn nu rond de 50 kinderen en in de (kleine) Office waren er 27 en ze vragen allemaal je aandacht… Daarna heb ik daarom niet veel meer gedaan, wat met de kinderen gespeeld en mijn lievelingseten op… Ugali, dus niet mijn lievelingseten. Gelukkig zat er vandaag ei bij, wat het toch beter maakte.

Woensdag 15 augustus:

Weer naar Oasis, aangezien ik mijn to-do lijstje zoveel mogelijk kleiner wil maken. Ik had nog tandenborstel zakjes en gevulde tasjes over van vorige keer dus deze konden nog uitgedeeld worden. Eenmaal bij Oasis heb ik eerst nog meegedaan met verschillende spelletjes, zoals in een kring een verhaal vertellen of dansen (waar ik niet goed in ben). Om daarna naar de groep met blinden mensen te gaan, daarbij moet bedacht worden dat deze mensen geen uitkering zoals wij krijgen. Dus ondanks dat deze mensen een beperking hebben, is er geen hulp van buitenaf. Ik werd super lief ontvangen en wat mij meteen opviel is hoe positief de vrouwen zijn, daar kan ik en wellicht Nederland nog wat van leren. Het was heel leuk en interessant om met ze te kletsen, het voelde als heel positief. Ik zou zo graag deze mensen willen helpen.. Eenmaal terug heeft Newton kinderen uitgekozen die de pakketjes het hardst nodig zouden hebben, ik ben daarom met Raphael ( trainer) langs deze gezinnen gegaan. Newton zegt altijd dat ik de weg in de sloppenwijk goed ken, zo ken ik de weg naar Oasis en zijn moeder etc. Toch wel een beetje raar, haha. Mooi om te zien dat ze blij zijn met eigenlijk (voor ons) niets. Uiteindelijk heb ik ook nog dankzij een sponsor een kindje uit kunnen kiezen om weer naar school te kunnen, Peter heeft de kleuterschool wel gedaan maar is nooit doorgestroomd naar de basisschool. Hij gaat dus als de school weer begint, weer naar school. Na nog wat pennen aan Raphael gegeven te hebben, die hij zal uitdelen als de kinderen weer naar school gaan, ben ik gegaan. Even bij Raymond langsgegaan om uitgeput weer naar Shade terug te gaan. Ondertussen zijn al zes kinderen weg en omdat ik niet wist wanneer ze nou precies terugkomen, heb ik alvast aan de andere kinderen hun (gesponsorde) cadeautje gegeven. Uiteindelijk stond Talim met een pet en zonnebril te dansen, te schattig ! Dank aan alle sponsors! Het werd een leuke avond, behalve de ugali dan.. Maar dat mag de pret niet drukken.

Donderdag 16 augustus:

Vroeg beginnen met de klusjes! Zo was ik om acht uur al bezig om mijn dekbed en kleren te wassen, wat ik met een muziekje aan helemaal niet zo erg vind. Om daarna mijn haren te wassen, te douchen, de kamer te vegen en naar de oude huismoeder Ann te gaan. Altijd gezellig om daar te zijn, een beetje mijn tweede moeder. Uiteindelijk hebben Ann en haar dochter mijn haar ingevlochten, nu ben ik bijna Keniaan.. Eenmaal terug, later dan verwacht, ben ik nog bij Raymond langsgegaan om (Nederlandse) spaghetti te maken. Jammie! Toen ik weer in Shade was, was ik zo moe dat ik eigenlijk niet veel meer gedaan heb. Een beetje tv met de kinderen gekeken en dat was het…

Vrijdag 17 augustus:

Aangezien mijn laatste week aangebroken is en ik het gevoel heb niet heel veel te kunnen betekenen bij het project dreams in de sloppenwijk, had ik besloten niet meer te gaan. Ik ben alleen even met Ilse mee geweest om wat medicijndoosjes en pennen te doneren. Daarna wilde ik eigenlijk even snel naar de stad om geld te pinnen, helaas gaat in Kenia nooit iets echt snel. Eenmaal bij de pinautomaat stond mijn pinpas niet meer op buitenland pinnen en kwam ik niet meer in mijn bank app, ik moest dus wel terug naar Shade. Eenmaal in Shade deed gelukkig de app na herinstalleren het weer en ben ik uiteindelijk met een matatu weer naar de stad gegaan. Ondanks dat het erg proppen in de matatu is, vind ik het toch niet heel erg. Gelukkig kon ik al snel geld pinnen en heb ik boodschappen gedaan. Een andere supermarkt met andere dingen, leuk! Daarna ben ik bij Raymond langs geweest om te lunchen, niet heel verrassend. In Shade, na nog foto’s geprint te hebben, heb ik eerst maar eens alle blogs geschreven. Wat nog best veel werk is. Om daarna met de kinderen beneden te zijn en vooral tv te kijken, er zijn nog maar tien kinderen over… Wat saai..

Volgende week is dit mijn laatste avond, de tijd gaat te snel.. Wat voelt het dubbel maar wat heb ik ook zin om weer lekker thuis te zijn. Tot snel!

Liefs Romy


Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Een gedachte over “De zevende week: mijn to-do lijstje afwerken.