De vierde week alweer, bijna op de helft…

Donderdag 19 juli:

Ik wilde nog even rustig aandoen, in de ochtend hadden we al bezoek van Talim op de kamer. Op een of andere manier was hij naar boven geklommen op de best stijle trap, ik kon het dus niet laten om hem koekjes te geven… Oeps… Eenmaal daarna ben ik naar Raymond gegaan om daar te helpen met het maken van chapati, in totaal hebben we er deze morgen 50 gemaakt. Chapati zijn een soort pannenkoekjes en ik moet zeggen ik kan ze steeds ronder maken. Er liepen zelfs mensen langs en die vroegen zich af waarom een mzungu (blanke) in deze wijk stond te werken, aangezien mzungus toch in de rijke wijken horen… Nou, dus niet. Om vervolgens lunch te halen en maken op een gaspitje en terug naar Shade te gaan. Talim was erg slim en stond weer boven, uiteindelijk heeft hij een heletijd met een (gesponsorde) bellenblaas gespeeld. Wat had hij een plezier met maar één bellenblaas. Om daarna nog met de kinderen te zijn. In de avond heb ik maar de spaghetti die nog over was, opgewarmd in de waterkoker met een zakje en touwtje…. Je moet toch wat…

Vrijdag 20 juli:

Nadat ik vorige week afgezegd had, ging ik vandaag toch echt naar het project dreams in de sloppenwijk. Dit project begeleid vooral meiden en vrouwen , zowel om ze te beschermen maar ook als er wat gebeurd is. Super leuk hoe ze mij ontvingen. Al vrij snel daarna zijn we met een groep de sloppenwijken ingegaan, waarbij twee mannen gratis hiv-testen deden voor vooral mannen. Ondanks dat ik er maar een beetje bijstond en we 3 uur door de sloppenwijk gelopen hebben, was het wel erg interessant en is het zeker goed werk. Er zijn uiteindelijk ongeveer twintig mannen getest. Als ze zulke testen doen, is ongeveer een op de vijftig positief. Dit zijn dan de mensen die het nog niet weten van zichzelf. Daarna ben ik even bij Raymond langs gelopen om vervolgens mijn haar te wassen, wat blijft het toch een gedoe. Wel super lief want als ik “thuis” kom , komen de kinderen meteen naar me toe gerend om een knuffel te geven. Om nog wat te voetballen, tv te kijken en vooral te lachen om foto’s via Snapchat.

Zaterdag 21 juli:

Ik zou meegaan met Liz (manager) en Ilse (stagiair) naar een afkickkliniek in Thika, eenmaal daar was de vrouw er niet en hebben we twee uur gewacht zonder iets te zien. Om vervolgens van een andere vrouw te horen dat we maar beter een andere dag konden teruggaan, ik moet zeggen dat ik heel erg baalde. Daar ging de zaterdagmorgen , die ik uiteindelijk ook anders had kunnen besteden. Zo Keniaans. Daarna ben ik even bij Raymond langsgelopen om vervolgens bij de vergadering van de kinderen aanwezig te zijn. Weer echt een Keniaanse vergadering, deze duurde maar liefst twee uur. Wel heel lief om te horen dat de kinderen nu extra genoten omdat ik er ben en spelletjes met ze speel. Verder was het ook erg goed om te weten wat er nou eigenlijk nog veranderd moet worden, iets om naartoe te werken. Al vrij snel daarna kwam de trainer voor het modellencontest weer en ben ik met Margarete naar de dokter gegaan, zo sneu om mijn kleine vriendinnetje/zusje zo ziek te zien. De dokter adviseerde om een uitgebreide bloedtest in het ziekenhuis te doen en we zijn samen met een huismoeder dus naar het ziekenhuis gegaan. Wat gaat het in ziekenhuizen toch anders dan in Nederland, ik wilde bijna een vrouw over de balie halen… Eenmaal met de bloedresultaten was het al erg donker en moesten we dus weer met de matatu terug , wat een rit! Er stond file en we reden helemaal om op hele slechte weggetjes, gelukkig zat ik op een plankje in het midden gepropt. Daarna zijn we nog bij de dokter langsgegaan en naar Shade gegaan. Het was toen al tien uur, dus snel gegeten en naar bed gegaan… Het was een lange dag.

Zondag 22 juli:

Vandaag vroeg opstaan! Ik stond om acht uur al mijn was te wassen, natuurlijk met de hand. Om daarna met Raymond naar de kerk te gaan, niet dat ik er veel van verstond want we waren te laat voor de Engelse dienst. Wel heel grappig om ineens ook een blanke in het koor van de kerk te zien, we waren even helemaal van slag. Was ik toch niet de enige mzungu, haha. Daarna hebben we even over de markt gelopen… Gelukkig is de markt dichtbij de ananas mall, waar we wat gegeten hebben. Ik voel mijzelf eigenlijk nogsteeds heel moe en slap maar ik werd toch weer niet heel lekker. Dus toen ik in Shade was, ben ik boven gebleven. Ik wilde even de drukte omzeilen , er was namelijk van een meisje (buiten Shade) een verjaardag en daarna weer de trainer voor het modellencontest. Ik heb even lekker muziek geluisterd en gerelaxt, moet ook kunnen toch?

Maandag 23 juli:

Zo dat was even vroeg opstaan, ik hoorde laat in de avond dat we om zeven uur zouden vertrekken. Oeps! Ik zou namelijk naar de community of hope (kindertehuis) in Makongeni gaan. Ik wilde eigenlijk voor de tweede keer nog niet alleen daarnaartoe reizen, aangezien het nog best een stuk is dus Mary (huismoeder) is mee gegaan. Eenmaal daar aangekomen heb ik geholpen met het aankleden van de kinderen, wat ik nog best heftig vond aangezien het toch anders gaat dan in Nederland. Om vervolgens buiten te spelen, wat erg leuk was. Er waren 10 kinderen van onder de drie jaar, wat best wel pittig is. Daarbij moet dan bedacht worden dat al de 50 kinderen in dit kindertehuis, door omstandigheden niet meer thuis kunnen wonen en dus al zoveel hebben meegemaakt. Er gaan dingen anders dan dat ik wellicht gewend ben en daardoor voelde ik mij niet heel erg thuis. Wel super leuk om tijd met de kinderen door te brengen, je merkt dat ze dit echt nodig hebben. Zo was er een autistisch meisje , ze vrolijkte helemaal op na wat een-op-een tijd , te lief. Na het eten ben ik gegaan, aangezien de kinderen toch gingen slapen. Na een half uur gewacht te hebben op een matatu, had ik eindelijk een plekje. Eventjes bij Raymond geweest om daarna naar Shade terug te gaan. Te voetballen met Linnet, Peter en Patrick en in de avond vooral rustig aan te doen…

Dinsdag 24 juli:

Deze dag ben ik lekker rustig begonnen, lekker douche, nog steeds met een teiltje want de gewone douche is veel te koud. Het is hier nu namelijk gemiddeld maar 23 graden maar als de zon er is, brandt deze goed. Om vervolgens alle blogs bij te werken , wat soms nog best een werk is als je een aantal dagen achterloopt. Hierna ben ik naar Raymond gegaan om de trein naar Mombasa te reserveren. We waren een beetje laat, Keniaanse eigenschap, waardoor we nu zondag in plaats van maandag vertrekken naar Diani beach. Dus ook een dag langer blijven , wat eigenlijk best lekker is. Daarna ben ik boodschapjes wezen doen, waar ik voor het eerst een (vegetarische) samosa geprobeerd heb. Dit is een soort deeg envelopje met groenten en aardappel, echt heel lekker! Om vervolgens even bij de dokter langs te gaan, die mij doorstuurde naar een groter ziekenhuis voor een bloedtest. In Shade kwamen de kinderen weer binnen druppelen, ik ben nog even boven geweest om na een tijd naar beneden te gaan. Als avondeten stond er ugali met sukuma wiki op het menu, een soort maispap met spinazie . Niet echt mijn favoriet… Er zijn aardig wat kinderen ziek dus het was een rustige avond.

Woensdag 25 juli:

Ik wilde eigenlijk even snel bloedprikken om vervolgens naar Oasis te gaan. Dit liep alleen anders, het bloedprikken duurde zo lang dat ik uiteindelijk niet meer ben gegaan. Helaas prikte ze bij het bloedprikken in mijn pols omdat ze de andere aderen niet konden vinden en lukte dit ook niet gemakkelijk. Eenmaal in de wachthal ben ik daarom niet lekker geworden en voelde ik mij erg beroerd. Na een uur wachten op de uitslag kon ik eindelijk terug naar de dokter. Mijn rode bloedcellen zaten op het randje van te laag waardoor ik een soort van Keniaans infuus kreeg met extra natriumchloride. Ik moet zeggen, ik baal dat ik mijzelf zo voel en hoopte niet ziek te worden. Ik had wellicht wat meer rust eerder moeten houden maar ik wil ook veel doen en weet ook dat er veel gedaan kan worden. Het is dus een beetje balen en ik hoop dat ik mijzelf snel wat minder moe ga voelen, zodat ik weer meer kan doen. De rest van de dag heb ik vooral rustig aan gedaan, even om eruit te zijn bij Raymond geweest. Snel een broek en trui gekocht, aangezien ik een beetje te weinig kleren heb meegenomen.. Ik heb namelijk maar een trui mee en deze gebruik ik al om te slapen. Zo heel warm is het namelijk niet, niet zoals in Nederland. Om vervolgens de laatste blogs te schrijven en met de kinderen te zijn, onder andere te voetballen. Even afleiding. In de avond nog gelachen om het typen met je stem en tekenen op de telefoon. Heerlijk hoe Margarete in slaap was gevallen, gelukkig gaat het al iets beter met haar .

Zo dat was het weer, op naar volgende week met Diani beach in het vooruitzicht en hopelijk voel ik mij tegen die tijd weer wat beter…

Liefs Romy