Vanuit een thuis weer thuis 2


Wat waren de laatste weken drukke weken. We zijn bezig geweest met Adia (waar nog mooie dingen van aan komen), hebben mensen bezocht, verder gegaan met het land en huis ontwikkelen en hebben samen genoten. We hebben schrijnende verhalen gehoord, waar ik soms in de nacht nog van wakker lag, om vervolgens deze mensen met iets kleins te kunnen helpen. Maar ook hebben we onze eerste Valentijn samen gevierd. Als kers op de taart zijn we ook nog verloofd, wat was dit speciaal met de mensen waarvan we houden om ons heen (of via videobellen).

Ondertussen ben ik alweer een aantal dagen thuis. Kenmerkend is dat bij elke thuiskomst ik het gevoel krijg ‘ik had zoveel meer kunnen doen’, maar het is goed zo. Er is altijd een andere keer. Ik heb veel geleerd in deze drie maanden, meer dan dat ik had kunnen hopen. Ik heb na twee keer met de motorbike gevallen te zijn weer moeten leren vertrouwen, wat was ik bang om weer op de motorbike te gaan. Na het krijgen van een amandel- en keelontsteking, malaria en een longontsteking was ik ook het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Was dit klimaat nou wel echt voor mij gemaakt? Langzaamaan kreeg ik weer vertrouwen en voelde ik mij beter dan ooit. We hebben meningen van anderen opzij moeten zetten om zo samen gelukkig te zijn. Ik heb mij gemengd met de lokale bevolking, wat mij ook weer meer heeft doen leren over de cultuur en de taal. Ik heb daarnaast een tijd geen telefoon gehad, ben veel op mijn telefoon kwijtgeraakt, maar toch vond ik rust.  Zoals iedereen weet is (vooral met het bouwen) niet alles goed verlopen maar dit heeft ons in laten zien hoe belangrijk vergeven en vergeten is. Een voorbeeld zijn, dat is wat we geprobeerd hebben. 

Ik kan nog wel even doorgaan, het is soms moeilijk uit te leggen hoe het leven in Kenia is. Ik ben zo trots. Toen ik uit Nederland vertrok had ik niet gedacht dat we nu een huis zouden hebben, George in ons leven gekomen zou zijn, verloofd zouden zijn en ook nog eens een organisatie opgezet zouden hebben. We zijn zoveel sterker als individu maar ook als koppel geworden. 

Nu is het weer tijd om te wennen. Een wc die doorspoelt , wauw wat een luxe. Al het lekkere eten, ja dat heb ik gemist. Ik ben blij weer in Nederland te zijn maar mis ook Kenia. En nu? Nu gaan we weer door met ons leven. Het is niet makkelijk en wat zouden we graag bij elkaar zijn, we weten echter waar we het voor doen. We krijgen vaak de vraag wanneer we weer samen gaan zijn, we weten het alleen niet. Wat we wel weten is dat we geloven dat het goed komt en onze tijd weer komt, wat uiteindelijk het allerbelangrijkste is. 

Ik wil iedereen die ons op welke wijze heeft gesteund bedanken, we zijn heel dankbaar. 

“How lucky am I to have something that makes saying goodbye so hard”


Laat een antwoord achter aan Elsje Fieder Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

2 gedachten over “Vanuit een thuis weer thuis

  • Elsje Fieder

    Ha Romy,
    Ik heb dit block gemist 🙁 . Maar wat was het weer een avontuur! Zowel fysiek als mentaal.
    Ben iig blij dat je weer vertrouwen hebt in je lijf, en dat het klimaat oké voor je is.
    Stel je voor dat dat niet zo was, dan gaan alle dromen voor je verloren.
    En fijn dat je weer veilig thuis bent, daar zal Gerda en je paps blij mee zijn.
    Al komt er een dag dat ze je zullen los moeten laten, met met de gedachte dat je daar gelukkig bent met de liefde van je leven
    en het land, komt dat wel goed. Bedankt voor je mooie verhalen en foto’s.

    vr gr Elsje