Hierbij een nieuwe blog, met aardig wat nieuwe ervaringen! 

Maandag 10 juli:

Ondanks dat het een korte nacht was, wilde ik toch naar Oasis. Ik had Richard nog niet gesproken dus we hadden nog niet echt een planning. Aangezien de hele dag in Shade zeker oke is maar wel een beetje saai. Eenmaal op het veld van Oasis heb ik nog brood uitgedeeld en zijn we daarna naar de office gegaan. Eenmaal daar zijn Raphael en ik de sloppenwijk verder ingegaan om een kindje te zoeken om naar school te sponsoren. Tussendoor zijn we bij Raphael’s oma, zijn huis en een schooltje geweest. Daarna zijn we Patrick gaan zoeken. Patrick is 6 jaar en zijn moeder is net bevallen van haar derde kindje, vorige week hebben we hier ook een gevuld tasje en bellenblaas gebracht. Toen we terugliepen naar de office zei Patrick al dat die honger had, te sneu! Ik heb hem nog een boemba knuffel gegeven en samen met hem met loom bandjes een armbandje en kettinkje gemaakt. Wat is hij slim. Deze loom bandjes had ik net meegenomen voor Oasis, ook zij vonden ze heel leuk. Gelukkig kreeg Patrick eten bij Oasis, want ik was in staat heel de supermarkt voor hem leeg te kopen en hem mee te nemen naar Nederland. Ook al weet ik dat dit niet de oplossing is. Terug in Shade heb ik gegeten en de badkamer van de vrijwilligers, tegeltje voor tegeltje grondig schoongemaakt . Toen de gewone kamer helemaal opgeruimd en geveegd om vervolgens in de schone badkamer te douchen. Daarna kwam Theresa nog even langs, leuk haar na bijna een jaar weer te zien. Gelukkig is zij ook heel erg enthousiast over de ehbo-les en gaat ze mij hierbij helpen. Vervolgens ben ik naar beneden gegaan om nog even met de kinderen te zijn. Zo lief, Susan en Peter vroegen waarom ik huilde gister en of ik dit bij mijn eigen afscheidsfeestje ook ga doen. Waarop Susan vroeg waarom en Peter antwoordde omdat ze van ons houdt. Zo waar! De schatten. Daarna gegeten en na het eten met Raymond, iemand van de kerk die vaker in Shade komt , scrabbel gespeeld. Vervolgens enorm met de huismoeder en de kinderen gelachen omdat hij van een mzungu (blanke) had verloren. Tja, sorry!

Dinsdag 11 juli:

Ik werd toch wel erg moe wakker , eigenlijk had ik gister een rustdagje willen hebben maar helaas . Daarom ben ik met Elisabeth op de markt geweest om wat ananassen te kopen voor de kinderen, het blijft lastig dat mensen je zo naroepen. Vooral als je al moe bent .. Eenmaal terug in Shade zijn we toch niet naar een school geweest, gewoonweg omdat ik het idee heb al genoeg scholen gezien te hebben en niet echt iets kan doen.. Waarschijnlijk gaan we morgen wel naar deze school aangezien de bus voor het uitje zaterdag hier vandaan komt. Dan besteed ik deze dag liever mijn tijd anders. Omdat ik helemaal geen eten meer had, moest ik wel naar de supermarkt. Raar om nu daar alleen te lopen, zelfs een beetje saai. Nadat ik alles gekocht had, heb ik mijzelf getrakteerd op een ijsje en voor Charles de motorbiker een milkshake meegenomen. Gelukkig was hij er heel blij mee, ik vraag me af of die het ooit al wel eens op had. Ik merk toch wel dat het weinige andere eten mij opbreekt en ik er gewoon wat duf van word helaas. Eenmaal weer terug heb ik nog met Elisabeth gekletst , even gezeten om daarna met de kinderen te zijn. Daar gaat al mijn haarzeep om de flesjes bellenblaas te vullen maar gelukkig is het, het allemaal waard. Daarna nog wat spelletjes gedaan met de meisjes om vervolgens na het eten Cliff nog voor te lezen en een slaapverhaaltje voor de kleine jongens te lezen. Ik besef steeds meer dat de kinderen zo speciaal zijn, allemaal op hun eigen manier.

Woensdag 12 juli:

Eigenlijk zouden we al vroeg naar een kindertehuis genaamd Makuyu education initiative gaan, maar omdat de kinderen daar ook pas rond vier uur er zijn gaan we toch wat later. Hierdoor gingen we toch eerst naar de school hier dicht in de buurt, van te voren had ik er eigenlijk niet zo heel veel zin in. Niks was minder waar , het was heel leuk. Ik heb denk ik 11 klassen gezien waar ze allemaal gingen zingen en in de groepen 6,7,8 heb ik alle kinderen een pen kunnen geven. De kinderen waren allemaal zo lief. Ik vond vooral de school heel goed, namelijk niet meer dan 25 in een lokaal. Dit terwijl er op sommige scholen zelfs wel 75(!) in een lokaal zitten. Eenmaal terug in Shade heb ik gegeten en kleren gewassen , het blijft een gedoe maar is goed te doen. Daarna zijn we met een matatu naar Makuyu gegaan, we waren twee uur verder maar we waren wel bij het kindertehuis. Wat een mooie omgeving ! Bij het kindertehuis heel lief ontvangen en een hele rondleiding gehad. Zo anders dan in Shade. Ik heb alle kinderen nog een bellenblaas kunnen geven , om vervolgens weer naar Shade te gaan. Wederom twee uur onderweg geweest met 2 super volle matatu’s, nu in het donker. Het is hier namelijk al om 7 uur super donker. Niet dat je, je dan meteen veiliger voelt helaas. Het is echt een chaos in de stad dan, iedereen wil namelijk voor dat veel matatu’s stoppen naar huis toe. Ik was dus heel blij toen we om half 9 weer in Shade waren en ook nog even de kinderen te kunnen zien. Het regende zo hard dat ik bijna al gedoucht was van het lopen naar de vrijwilligers kamer. Eenmaal boven heb ik gedoucht , zo koud. Daarna viel helaas het stroom uit, waardoor het zo donker is dat je gewoon niks kan zien. Na een klein uurtje was het stroom gelukkig weer terug, ik was heel blij aangezien ik weet dat het dan ook een aantal dagen kan duren. Weet ik meteen stroom weer te waarderen..

De aankomende dagen worden drukke dagen maar ik heb er zin in. Zie hier de foto’s! Houd de blog in de gaten!

Liefs Romy