Hierbij drie drukke dagen waarbij het iets beter ging!
Woensdag 19 juli:
Al vroeg zijn we met zijn allen naar Oasis gegaan om daar de spullen te geven die Dina ingepakt had. Zo mooi dat ze eigenlijk overal blij mee zijn.. Even door de sloppenwijk gelopen om daarna naar de primary school te gaan met de special need unit, waar ik ook met Cathelijne ben geweest. Zo lief dat er nog een meisje was die mijn naam nog wist èn de pen van vorige keer nog had. Eenmaal klaar zijn we naar ananas mall gegaan om wat boodschapjes te doen. In Shade terug was ik eigenlijk helemaal kapot… Na even gezeten te hebben , heb ik de boekenlijst gecheckt. Wat een werk maar vind het wel prima om te doen. Nog even met Theresa gesproken, ook wel mijn extra moeder. Om vervolgens “gewoon” met de kinderen te zijn, niet perse gewoon maar heel speciaal. Heel even meegekeken met de bijles van de kinderen, waarbij ik bij het woord jongen en meisje in het Swahili al afhaakte … Waar ik samen met de kinderen wel om kan lachen. Met Dorcas nog even wat bij de shops gehaald, ze wil graag een vriendje hier voor mij vinden zodat ik niet meer terugga.. Slimme Dorcas.
Donderdag 20 juli:
Vandaag zou ik met Naftali naar de evenaar gaan, we gingen dus vroeg weg aangezien het een aardig stuk rijden is. Na een lange tijd met super mooi uitzicht in de auto, kwamen we aan op de evenaar. Waar een man heeft laten zien hoe het zit met het draaien van het water. Sta je aan een kant zal het water anders draaien dan aan de andere kant en op de evenaar draait het niet. Blijft gek. Daarna zijn we door gereden naar het plaatsje Nyeri, waar Naftali is opgegroeid . Wat is het daar mooi , zou er zo een vakantiehuisje willen bouwen. We zijn bij Naftali zijn zus en broer geweest, zij wonen nog steeds op het stuk land waar hijzelf vroeger gewoond heeft . Hij heeft alles laten zien en zijn zus en broer waren super gastvrij , wat een andere wereld! Mooi om eens een ander stukje van Kenia te kunnen zien en te zien hoe Naftaai vroeger leefde. Heel veel respect. Eenmaal terug rond zes uur in de avond, was ik gesloopt. Wel nog met de kinderen gespeeld/ gekletst en met Dorcas meegelopen naar huismoeder Elisabeth haar huis(je). Eigenlijk een kamer waarin een zithoek is, keuken en slaapgedeelte. Onbegrijpelijk dat mijn slaapkamer waar ik alleen maar slaap al groter is en dat voor een iemand, zij wonen daar met een gezin van vier mensen… Soms zo onbegrijpelijk.
Vrijdag 21 juli:
Ik zou wederom weer naar Oasis gaan. Eenmaal aangekomen heb ik even meegevoetbald, niet dat ik er goed in ben aangezien ze zo snel zijn. Daarna zijn we naar de office gegaan waarbij we heerlijk gekleurd hebben, zelfs voor mij ontspannend en wat vinden de jongens het leuk. Naast wat spullen zoals schriften, trainingsjasjes, pennen en stiften gegeven te hebben zijn ik en Raphael daarna de sloppenwijk in gegaan om nog wat meer uit te kunnen delen. Zo zijn we bij verschillende gezinnetjes geweest waarbij we schoenen, mutsje/sjaaltje, knuffel, bellenblazen en pennen uitgedeeld hebben. Het mooiste was nog dat ik een heel klein meisje een mutsje en sjaaltje gaf en ze zo erg ging lachen, blijft speciaal. Eenmaal terug hebben ze allemaal nog de gesponsorde pepermuntjes geproefd , volgens mij viel het wel in de smaak. Daarna ben ik naar ananas farm gegaan om nog wat boodschapjes te doen en wat lekkers voor de kinderen te halen voor van het weekend. Charles had ik al een milkshake gegeven maar omdat ik het sneu vond voor Samsun , heb ik hem er ook nog maar een gegeven.. Eenmaal terug even gezeten om daarna weer met de kinderen te zijn, knuffels in overvloed . Van verstoppertje tot muziek luisteren, kan allemaal. Na het eten film gekeken met de bakjes yoghurt , wat een rust en wat is dat genieten. Ze waren zo blij met de films, dit terwijl wij ze gratis gekregen hebben bij de tubes mayo.. Een lekkere relaxte avond om zo de dag goed af te sluiten.
Ik hoop jullie zo weer een inkijk in mijn leven in Kenia te hebben kunnen geven… De foto’s komen er iets later op, internet is vandaag niet op zijn best.
Liefs Romy .
Leuk om te lezen hoe het leven is in Kenia en wat je met de kleinste dingen die niks kosten hier zoveel leuks kan doen , hoe rijk we hier zijn kan je alleen maar begrijpen als je meemaakt dat de dingen die hier heel gewoon zijn daar voor de meeste onberijkbaar zijn ! Gr Joost