De laatste week, een veel te snelle week.

Zaterdag 18 augustus:

De zaterdag ochtend ben ik lekker rustig begonnen, onder andere wat kleding wassen. Ondertussen was ik al druk bezig met de kleren wassen zodat ik ze later deze week weg zou kunnen geven. Ik heb thuis eigenlijk meer dan genoeg kleren dus daarom vind ik het zonde om ze terug mee naar huis te nemen als ik er hier iemand heel blij mee kan maken. Daarna ben ik bij Raymond langsgegaan om vervolgens met de kinderen te zijn, wat raar dat het mijn laatste zaterdag is. Soms besef ik het nog niet helemaal. Samen met Liz ben ik nog de stof voor de banken wezen uitzoeken. Een sponsor zorgt ervoor dat de banken helemaal gerestyled worden, waardoor ze ook weer wat beter gaan zitten en weer een tijd mee kunnen. Om zo in de avond chapati te eten, wat ik het lekkerste eten in Kenia vind. Mij maak je niet heel blij met kool, bonen en rijst.

Zondag 19 augustus:

Zondag is de dag met Raymond dus ben ik bij hem geweest. We hebben wat films gekeken en vooral rustig aan gedaan. Om in de middag met een vriendin van Raymond te lunchen, volgens Keniaanse tijd kwam ze een uur te laat… Een dag waarover niet veel te vertellen is maar wel heel speciaal was.

Maandag 20 augustus:

Ik wilde nog heel graag een dagje uit dus zijn Raymond en ik naar Nairobi gegaan. Eenmaal in de stad konden we nergens de markt met Keniaanse spullen vinden. Nadat iedereen wat anders zei, bleek deze markt niet meer plaats te vinden. Jammer! Gelukkig hadden we genoeg andere plannen. Zo zijn we door de universiteit van Nairobi gelopen om zo bij het arboretum uit te komen, een groot park. Na hier even geweest te zijn, hebben we een taxi genomen naar het nationaal museum. Wat erg leuk en interessant was. Wel een beetje eng dat ze krokodillen hebben maar er een heel dun hekje om hun hok zit, dat zijn wij niet zo gewend. De dag was tegen die tijd al bijna ten einde en we hebben nog heerlijk (dominos) pizza gegeten. Om vervolgens met de bus, terwijl het al aardig donker was, weer naar huis te gaan. Na dik 12 kilometer gelopen te hebben, ben ik daarna snel in slaap gevallen.

Dinsdag 21 augustus:

In de ochtend heb ik de boodschappen gedaan voor de moeder van Raymond, als cadeautje van een sponsor. Wat nog best veel tillen was aangezien je best veel dagelijks eten kan kopen voor weinig. Eenmaal terug waren de mannen al druk met de banken bezig, wat een hoop werk. Alles is handwerk dus dat neemt best veel tijd in beslag. Ilse en ik zijn daarom even beneden geweest waar ik alvast mijn ingevlochten haren uitgehaald heb, zodat ik ze daarna ook weer even lekker kon wassen. Mijn haar leek wel ontploft ! Hierna zijn Ilse en ik een stuk gaan wandelen door de straatjes, wat ik toch wel erg ga missen. Tegen de avond waren de banken klaar en wat ziet de woonkamer er meteen anders uit, heel veel respect voor de mannen die ze zo hebben gemaakt. Om in de avond vooral met de kinderen te zijn en te genieten.

Woensdag 22 augustus:

Vandaag ben ik voor de laatste keer naar Oasis gegaan, zo raar om nu van alles af te sluiten. Bij Oasis hebben de kinderen met de gesponsorde strandballen en springtouwen gespeeld om vervolgens naar de Office te gaan. Daar hebben we nog getekend en had ik voor de kleinere kinderen nog een mutsje en sjaaltje of een knuffel. Zo lief hoe een van de kinderen helemaal begon te stralen toen ik hem een knuffel gaf. In Shade heb ik snel mijn haren gewassen en gedoucht, onder een koude douche. Gelukkig was het warm genoeg buiten dus valt de kou nog mee. Om daarna naar Ann te gaan om alvast wat kleren weg te geven en mijn haren in te laten vlechten , zodat ik een beetje Keniaans thuiskom. Eenmaal terug, rond vijf uur , was ik zo moe dat ik rustig aan heb gedaan. In de avond had Ilse nog een gedownloade film voor de kinderen op de beamer, waardoor ik ondertussen een beetje weg kon dutten….

Donderdag 23 augustus:

Ik wilde nog graag ehbo- les geven aan de huismoeders van Shade , natuurlijk niet zoals in Nederland maar een kleinere versie. We hadden dus om negen uur afgesproken , uiteindelijk konden we anderhalf uur later starten… Keniaanse tijd? In die tijd was het wel erg gezellig met de kinderen, zo had ik hele gesprekken met Margaret in het Swahili… Ook al snapte ik er zelf niet veel van. Ik zag er eerst een beetje tegenop maar het viel reuze mee en was erg gezellig. Ik ben na het wassen van de kleding voor in het vliegtuig even bij Raymond geweest om daarna echt mijn laatste kleren weg te brengen. Met maar twee broeken over, een voor de laatste twee dagen en een voor in het vliegtuig, voelt het toch heel raar. Nu komt het afscheid nemen wel heel dichtbij. Om tegen de avond nog even met de kinderen te tekenen. Voor mijn laatste hele avond , zijn Raymond en ik nog pizza wezen eten. Aangezien dat een beetje ons ding geworden is.

Vrijdag 24 augustus:

Daar is dan mijn laatste dag, voor mijn gevoel ben ik er pas net en hoef ik nog helemaal niet te gaan. Maar de realiteit is toch anders. Ik voelde mij vooral heel moe en wilde nog wat tijd met Raymond doorbrengen, aangezien we elkaar minstens een jaar niet gaan zien. Verder heb ik nog een (tweedehands) blouse gekocht voor in het vliegtuig, ik had namelijk geen warme kleding meer over… Oeps! Eenmaal terug in Shade heb ik tijd met de kinderen doorgebracht. Waaronder de boeken die mijn moeder gekocht had te geven, altijd leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen hiervan worden. Mijn afscheidsfeestje vond dik een uur later dan gepland plaats maar dit maakte voor het feestje geen verschil. Raar dat dit nu mijn derde afscheidsfeestje is… Maar wel heel mooi om weer mee te maken. Shade had voor iedereen lekkers en na dit gegeten te hebben, ben ik boven toch echt even mijn koffers in gaan pakken . Nadat iedereen gegeten had , had ik voor alle kinderen nog yoghurt. Voor ons zo normaal maar hier genieten de kinderen er echt van. Daarna nog met de kinderen samen geweest, wat ga ik ze missen. Cliff en Peter kwamen in de middag al naar me toe dat ze mij gingen missen, te lief. Maar dit is zeker wederzijds.

Nu ik dit laatste stukje schrijf ben ik weer in Nederland, wat erg dubbel voelt. Ik heb het altijd erg naar mijn zin in Kenia maar wil ook graag weer naar school. Kenia heeft mij dit jaar veel gebracht, zo heb ik dan eindelijk geleerd dat ik mag genieten. Verder ben ik natuurlijk met Raymond samen geweest en ondanks de cultuurverschillen, was het meer dan speciaal. In Shade heb ik mijzelf weer thuis gevoeld zoals afgelopen jaren, wat erg speciaal blijft. Ik voel mijzelf gezegend met alles wat ik heb want ik weet dat dit niet iedereen gegund is, helaas. Ik ga daarom nog meer dan voorheen genieten van de warme douche, de wc-bril en het eten. Maar eerst wil ik iedereen die op welke manier dan ook mij gesteund heeft bedanken, zonder jullie had ik nooit voor de derde keer kunnen gaan.

Liefs en hopelijk tot snel, Romy .