De derde week is alweer om, een drukke week maar ook met (verplichte) rust….
Donderdag 12 juli:
Ik stond deze dag helemaal niet lekker op, dat was even balen op deze vrije dag. Toch besloot ik maar mijn kleren te wassen want door alle modder vult deze stapel zich wel weer aan, zo houd ik het toch een beetje bij. Dit was best veel werk waarna ik vervolgens even wat boodschapjes net buiten de straat van Shade heb gedaan, aangezien ik niet veel anders kon eten dan yoghurt. Toen ik eenmaal bij Raymond was , ben ik helemaal niet goed geworden en bijna flauwgevallen. Oeps, ik heb daarom daarna vooral rustig aan gedaan met een filmpje om in de middag en avond toch nog even met de kinderen te zijn. Zij maken je toch altijd weer vrolijk. Ondanks alles wat de kinderen meegemaakt hebben of meemaken, blijven ze toch super blije kinderen.
Vrijdag 13 juli:
Ik zou eigenlijk naar het nieuwe project in de sloppenwijk gaan maar omdat ik mijzelf nog steeds niet lekker voelde , heb ik besloten niet te gaan. Zo kon ik even wat rust pakken, een beetje rommelen en met de kleine kinderen zijn. Gelukkig is Talim al niet meer bang, hij kent nu zelfs mijn naam, Homy inplaats van Romy. Om in de middag met alle kinderen te zijn en daarna het afscheidsfeestje van Moses te hebben. Gelukkig begon het feestje Keniaanse tijd en dus 1,5 uur later, haha. Moses was de bewaker van Shade en ik moet zeggen, ik vind het erg jammer dat hij (tijdelijk) weg gaat na deze jaren. Op een of andere manier krijg je toch een band met iemand. Het was een erg speciaal afscheidsfeestje. Ik besefte mij meteen dat mijn afscheidsfeestje over zes weken gaat zijn, de tijd gaat snel… Om vervolgens rond negen uur met Naftali naar het vliegveld te vertrekken om Ilse op te halen, de nieuwe stagiair van Shade. Speciaal om eens een keer iemand op te halen in plaats van zelf te komen of te gaan. Eenmaal terug in Shade kwam de huismoeder nog met allemaal thee, brood en bananen aan, heel lief maar toch een beetje veel van het goede… Het werd een late avond.
Zaterdag 14 juli:
Na drie en een half uur slaap was ik alweer wakker . We zijn vervolgens naar de stad gegaan om geld te pinnen en een simkaart te halen voor Ilse, altijd chaotisch in de stad. Daarna zijn we ook nog even naar ananas mall gegaan, zodat Ilse ook meteen de supermarkt gezien had. Eenmaal terug, later dan verwacht, heb ik de tijd met de kinderen besteed. Samen nagels gelakt en later bij de schilderles geweest. Ik heb Joyce nog geholpen met schilderen maar ik was er niet heel goed in , haha. Om na het eten van chapati, jammie, nog tv te kijken en verhaaltjes voor te lezen . Het was een lange en intensieve dag maar het was het allemaal waard.
Zondag 15 juli:
Ik was nog steeds niet lekker dus ik had met Liz afgesproken dat ik in de ochtend even langs kon gaan bij de dokter hier in de straat. Ik ben hier om negen, tien en twaalf uur langs gegaan maar een Keniaanse morgen is toch anders dan die van ons. Ik baalde wel even, zo bleef ik nog een dag kwakkelen. In de middag ben ik nog bij Raymond geweest, even lekker niks . Zo raar om over straat te lopen en overal mijn naam te horen, veel vriendinnetjes van de oudste meiden kennen mijn naam .. Om daarna met de kinderen te zijn. Rond vijf uur kwam er een groep om de kinderen te trainen in hun catwalk loopjes, dit voor een evenement tussen verschillende kindertehuizen begin augustus. Heel leuk om te zien! Zo lief dat Margarete bij mij op schoot in slaap was gevallen, wat een schatje. Ik had de kinderen beloofd om muziek te luisteren en belofte maakt schuld.. Zo lief hoe Talim (bijna 2 jaar) stond te dansen en een paar minuten daarna ook opschoot in slaap viel ..
Maandag 16 juli:
De schooldagen van de kinderen beginnen weer na het weekend dus het is rustig in Shade. Vandaag zouden we naar Oasis gaan zodat Ilse dit ook alvast gezien zou hebben. Newton kwam ons ophalen op een Motorbike , oeps dat was toch even anders dan bij Samson op de Motorbike… Toch ondanks alles even bij Oasis gevoetbald , wat ik eigenlijk wel heel leuk vond. Om daarna naar de Office te gaan en hier kaartspelletjes te doen. Op een gegeven moment kreeg ik heel erg hoofdpijn en het was al wat later, dus zijn we weer terug naar “huis” gegaan. Gelukkig was de dokter nu wel open, helaas een infectie van het eten dus nu aan de antibiotica. Hopelijk wordt het snel beter! Wel een super leuk gesprek met de dokter gehad, onder andere over geneeskunde en Kenia. Nog eventjes snel naar Raymond gelopen om vervolgens mijn haren te wassen, te lekker! Voordat ik klaar was, waren de kinderen alweer terug en heb ik het lekker rustig aan met ze gedaan. Voor het eten zijn we nog even de straat in gelopen zodat Ilse de supermarkt net buiten de straat kon zien. Ik moet zeggen, ik ben maar liefst 4 cent opgelicht op een potje vaseline, schande! Om in de avond nog een verhaaltje voor te lezen. De bonen en rijst vielen toch niet zo goed, ik zal de details maar besparen … Dus de aankomende dagen maar eventjes wat lichter eten en wellicht wat rustiger aan doen?
Dinsdag 17 juli:
Eindelijk was daar dan de afspraak met de community of hope, een kindertehuis met 50 kinderen waarvan ongeveer 20 hiv-positief. Het was dus weer van de Motorbike in de matatu en andersom. Eenmaal bij het kindertehuis hebben we nog een heel stuk omgelopen maar gelukkig is de omgeving daar heel mooi, heel anders dan Thika. Wat veel kinderen in het kindertehuis, zelfs nog kleine baby’tjes. Maar wat was het er netjes en zelfs een beetje zoals Nederland. De kinderen waren super lief, je kon echt merken dat ze heel graag aandacht willen/nodig hebben. De aankomende tijd ga ik hier dus twee keer per week naartoe, om tijd met de kinderen te besteden en ook mee te gaan naar waar ze de hiv-testen doen etc. Eenmaal terug ben ik eerst nog even naar de dokter terug gegaan , ik moet de medicijnen gewoon door blijven slikken. Om vervolgens boodschappen bij ananas mall te gaan doen, toch maar eventjes goed eten de aankomende weken, aangezien ik mijzelf toch erg slap ging voelen. Ik ben nog even bij Raymond geweest en daarna even heerlijk gedoucht , er is weer geen water dus dat werd jerrycans naar boven sjouwen. Toen ik eenmaal weer schoon was, heb ik nog met de kinderen gevoetbald en buiten gespeeld. Liz vroeg mij of ik met Margarete naar de dokter wilde dus samen met Margarete (op mijn arm) en Cliff naar de dokter . Ik moet zeggen, ondanks dat het hier in de straat was, was het een hele opgave. Zo sneu, Margarete had 40 graden koorts. Eenmaal terug heb ik het even rustig aan gedaan om daarna nog met de kinderen handje te drukken en vooral te lachen, in het handje drukken ben ik niet heel goed …
Woensdag 18 juli:
Een rustig dagje vandaag na twee drukke dagen waarin ik mijzelf nog niet 100% voelde. In de ochtend heb ik eerst aan de blog gewerkt en ik ben daarna met Margarete terug naar de dokter gegaan, gelukkig was haar koorts al veel minder. Ik voelde mij een beetje een moeder met Talim op mijn arm en twee kinderen ernaast, wel super lief. Eenmaal terug moest er weer water naar boven gesjouwd worden om vervolgens mijn kleren te wassen, wat een zwart water! Ik had Margarete beloofd te gaan tekenen maar ze was inslaap gevallen dus haar even lekker laten slapen voordat alle drukke kinderen weer thuis komen. Dat was voor mij dus even lekker niks totdat ik naar Raymond ben gegaan om middag te eten , een soort van Nederlandse spaghetti want daar had ik zo zin in. Jammie! Mensen kwamen zelfs vragen hoe wij nou spaghetti maken. Eenmaal terug heb ik met de kinderen gevoetbald en lekker rustig aan gedaan om daarna nog te lachen en voor te lezen. Het was mooie dag! Stiekem ben ik ondertussen toch ook een beetje met thuis bezig, zo zoek ik zo nu en dan nog naar goedkope tweedehands boeken. Er is er zelfs gister een thuis aangekomen…
Zo dat was de derde week, een beetje later online doordat de blogs heel veel tijd kosten… En ik eigenlijk nog niet heel veel energie heb. Tot snel!
Liefs Romy
We zijn trots op je,want zoals we het lezen zouden andere denken valt wel mee maar wij weten hoe beroerd je,je voelt. Je wil er zo graag voor de kinderen zijn en voor andere dat je nu even rust moest pakken om weer door te kunnen gaan. Het duurde even voor we je zo ver kregen om even anders te eten en weer aan te sterken. We weten je kan het en zoals jij zegt maak je geen zorgen komt allemaal goed! We love you tot de maan en terug dikke kus en geniet!
En dit noem jij rustig aan doen? Bikkel!
Leuk dat er toch een project gevonden is, waar je hopelijk veel voldoening uit haalt.
Ik wou dat ik daar een paar daagjes met jullie kon zijn, maar door jouw verhalen voelt het toch een beetje dichtbij.
Liefs!