De tweede week is alweer aangebroken en wat gaat de tijd snel….

Donderdag 5 juli:

Ik ben de dag begonnen met het maken van de tandenpoets zakjes. Een papierenzakje met een tandenborstel, drie tandpasta en een klein briefje met how to brush. Uiteindelijk zijn het er dertig geworden die uitgedeeld kunnen worden in de sloppenwijk. Ik zou eigenlijk met Liz weggaan om naar de moeder van Patrick en zijn broertjes en zusjes te gaan, helaas had zij onverwachts iets anders te doen. Dat was dus even omschakelen, al snel leek het afmaken van de pakketjes voor in de sloppenwijk mij een goed plan. Dat werd dus op naar de supermarkt , het voelde alsof iedereen mij aankeek omdat het leek alsof ik voor een weeshuis kocht. Uiteindelijk zit er in de herbruikbare tasjes een bord, twee bekers, twee pennen, thee, theezeefje, zeep, koekjes en zout . Dit voor nog geen eens €2 per pakketje en in totaal 20 pakketjes. Voor ons lijkt het misschien niets maar voor iemand die (haast) niets heeft, is het ineens heel veel. De dag geëindigd met de kinderen, niet veel nieuws dus. Wel te lief hoe Patrick, Sharon en Joy samen stonden te dansen. Dat maakt je altijd toch weer aan het lachen.

Vrijdag 6 juli:

Vandaag ben ik meegegaan met Liz, de manager, naar de school van John. John is een van de kinderen in Shade en hij zit op een boardingschool, hier verblijft hij de gehele tijd behalve in de vakanties . Gelukkig gingen we op tijd weg om met de matatu naar Thika town te gaan, om vervolgens weer een matatu naar zijn school te nemen. Toch blijven de matatu’s altijd een beetje een gedoe, zo gepropt zitten en heel vaak stoppen. Ik moet zeggen dat het een heel mooie omgeving was en ook een mooie school met maar 500 leerlingen. Wel gaan er dingen heel anders dan bij ons in Nederland. Zo vertelde Liz mij dat als je wegloopt of erger, je een rol prikkeldraad als straf moet kopen voor de school. Dan gaat het in Nederland toch wel heel anders. Zo zouden wij het ook nooit pikken om een half uur in een matatu te wachten… Eenmaal terug heb ik het rustig aan gedaan, wat kleren gewassen en het water aangevuld. Eindelijk doet het water het weer en boven zelfs ook dus snel alle emmers weer aanvullen voordat het te laat is. Daarna ben ik samen met de kinderen geweest, niet veel nieuws dus .

Zaterdag 7 juli:

In de ochtend heb ik Raymond geholpen met chapati maken, gelukkig word ik er steeds beter in! De kinderen waren hun klusjes aan het doen en om na al mijn eigen kleren, nog meer kleren te wassen, was een beetje veel van het goede. Eenmaal terug was ik nog op tijd voor de schilderles. Ik zat er maar een beetje bij maar kon zo toch genieten van de kinderen. Na de lunch waren er aardig wat vriendinnetjes van de meiden waardoor het een drukke boel was. Helaas konden we hierdoor niet echt knutselen, volgend weekend beter! Na twee uur voetballen en volleyballen was ik het wel een beetje zat maar de kinderen hadden nog genoeg energie over. Big Esther kwam met het idee om mijn haar in te vlechten, zodat ik ook Keniaans zou lijken. Nadat ik mijn haren gewassen had , hebben Jane, Esther en Joyce mijn haren ingevlochten. Ik weet van vorig jaar dat het best pijn deed maar gelukkig viel dit reuze mee, wel heeft het ruim 2 uur geduurd. Doordat we geen zwarte kleine elastiekjes konden vinden, zijn het roze geworden. Lekker hippie! De avond afgesloten met een tekenfilm, iedereen lag al vroeg in bed na deze drukke dag.

Zondag 8 juli:

Ik had de kinderen beloofd mee naar de kerk te gaan en in de ochtend wist ik niet helemaal meer of ik hier blij mee was. Ik stond nog voor acht uur helemaal klaar maar we vertrokken uiteindelijk om negen uur, gevalletje Keniaanse tijd. Om vervolgens dik 4,5 uur in de (koude) kerk te zitten maar vooral ook te staan, het blijft toch anders dan in Nederland. Het is wel altijd fijn om in de kerk even niet gezien te worden als een “mzungu”, dit is het woord Blanke in Swahili. Over Keniaanse tijd gesproken, we hebben daarna ook nog een uur gewacht op de matatu. Gelukkig is het altijd wel heel gezellig met de kinderen. In de middag ben ik bij Raymond geweest om oudhollands een potje scrabble te spelen, de winnaar is nog niet bekend… Eenmaal terug hebben we nog wat buiten gespeeld om vervolgens binnen te zijn en de liedjes uit de kerk nog een keer te herhalen. Ik ben zo jaloers op die muzikale genen! In de avond gezellig bij de meiden op hun kamer geweest, waar het vooral ging over woorden in het Swahili/ Nederlands en de betekenissen van namen. Het belangrijkste nog wel is heel veel gelach, helaas is het weekend al weer voorbij… Het ging echt te snel!

Maandag 9 juli:

Vandaag zou ik naar Oasis gaan om in kiandutu sloppenwijk voedselpakketjes uit te delen. Toen ik eenmaal daar was , was er niemand op het veld waar ze normaal voetballen en wat afgesproken was.. Na gebeld te hebben met geen reactie, ben ik op de Motorbike terug naar Shade gegaan. Het is namelijk niet slim om daar alleen te staan wachten. Eenmaal in Shade zag ik al dat ik gebeld was om alsnog de pakketjes uit te delen, dat werd dus weer terug. Laten we het er maar op houden dat de motorbiker een goede dag had. Dit keer had ik maar tien pakketjes mee genomen, gewoonweg omdat ze allemaal samen te zwaar waren en dit ook best intensief is . Samen met Newton en Jane hebben we de gesponsorde pakketjes uitgedeeld , wat een blijdschap. Het is moeilijk om te zien dat sommige mensen echt niets hebben, bijvoorbeeld een huisje van drie bij drie met ook nog een kippenhok erin. Hierin zit dus ook het woongedeelte, slaapgedeelte en kookgedeelte . Onvoorstelbaar. Bij sommige personen waren de koekjes al open voordat ik weg was, je kon duidelijk zien dat ze genoten. Heel veel dank voor de sponsor! Ik moet zeggen dat ik het zijn in de sloppenwijken en zo bij de mensen in hun huisjes zijn, toch altijd wel confronterend vind. Ik besef mij dan altijd maar al te goed , hoe goed wij het hebben en dat het sommige mensen in deze wereld niet zo gegund is . Zo is maar al te goed te zien dat op een normale schooldag, heel veel kinderen niet in school zijn. Eenmaal terug, later dan verwacht omdat de Motorbike op zich liet wachten. Ben ik samen met Raymond pizza gaan eten omdat we elkaar een jaar kennen, lekker cliché. Eindelijk weer een beetje “normaal” eten. Toen ik terug was waren de kinderen heel enthousiast , ze vroegen meteen waar ik naartoe was geweest. Ik kon het dus niet laten om de overgebleven pizza aan hun te geven, ik kan tenslotte veel vaker pizza eten dan dat hun dat kunnen. Na het eten werd het stuk dus ook weer in stukken gedeeld en ondanks dat het een klein stuk was, genoten de kinderen. In de avond nog een verhaaltje voor de meiden voorgelezen om vervolgens vroeg te gaan slapen, morgen vroeg op!

Dinsdag 10 juli:

Zo dat was een vroege ochtend, de wekker ging om 5 uur Keniaanse tijd om vervolgens met de kinderen om 6 uur naar school te lopen, ongeveer een half uurtje lopen. Het miezerde en het was erg donker maar gelukkig was het wel erg gezellig. Eenmaal bij de school aangekomen ben ik naar de oude huismoeder (uit 2016) Ann gegaan, we hebben nog steeds een erg goede band met elkaar. Ze voelt een beetje als een Keniaanse tweede moeder voor mij. Erg leuk om te zien dat het vest en de andere kleren die ik vorig jaar gegeven heb, nog steeds gedragen worden. Ik ga haar zeker nog eens bezoeken in de weken dat ik hier ben. Eenmaal terug in Shade heb ik de kamer een beetje opgeruimd, dit was flink nodig. Om vervolgens de boeken in Shade te controleren en eventueel te repareren, dit duurde langer dan verwacht maar het is nu wel klaar. Daarna heb ik het vooral rustig aan gedaan om vervolgens te douche, eindelijk een normale douche! Wel een beetje koud maar dat kan de pret niet drukken. Ik heb daarna nog samen met de kinderen gevoetbald en gelezen , het was een mooie dag.

Woensdag 11 juli:

Ik zou met Liz naar het ziekenhuis in de stad gaan om hier navraag te doen om eventueel vrijwilligerswerk te doen en zo ervaring te krijgen, dit omdat het andere project erg lang duurt ondanks dat er aankomende dinsdag een afspraak staat. Dit werd dus weer meerdere matatu’s nemen, lekker proppen! Eenmaal in het ziekenhuis werd verteld dat ik eerst een brief moest schrijven en dat ze vervolgens zouden gaan kijken hoe en wat, klinkt erg Keniaans . Bij een ander ziekenhuis gaven ze aan dat het moeilijk is aangezien ik nog geen ervaring heb maar als ik afgestudeerd ben, ben ik meer dan welkom. Dat is in ieder geval wat , haha. Eenmaal terug in Shade werd Liz gebeld om ook eens bij een project in de sloppenwijken te gaan kijken. Dit is een project waarbij ze ongeveer 2000 tot 3000 meisjes ondersteunen en waarbij ze ook HIV en andere testen doen . Vlak ernaast zit ook een klein medisch centrum. Aankomende vrijdag ga ik een dagje meelopen om te kijken hoe zij te werk gaan en wat ik kan gaan doen. Eenmaal terug na een heel stuk gelopen te hebben , pas rond half drie. Ben ik naar Raymond gegaan om samen te lunchen, we hebben een eitje op brood gemaakt. Te lekker! Ik voelde mij de hele dag al niet heel lekker maar toen ik eenmaal terug was , had ik erg hoofdpijn en had ik het best koud. Waarschijnlijk van de koude nachten want wat is het koud ‘s nachts! Ik heb daarom even rustig aan gedaan om vervolgens met Naftali, de voorzitter, een kopje thee te drinken en bij te kletsen en er in de avond weer voor de kinderen te zijn.

Op naar de derde week. Tot snel!

Liefs Romy