Heel soms zit het niet mee. Het leven in Kenia is niet altijd gemakkelijk of fijn, soms is het ook gewoon zwaar.
De afgelopen week was het mentaal even pittig. Ik zat erdoor. Eerst zijn we helaas (redelijk zacht) gevallen met een motorbike door de modder. Veel schrik maar ook een blauw been waren de uitkomst. Nogsteeds geen water, het is niet het einde van de wereld, maar het kost wel extra energie.
Daarnaast zijn Reymond en ik ervan overtuigd dat we ondanks onze huidskleur gewoon hetzelfde zijn, we zien elkaar niet anders. Helaas is dit niet overal zo. Het overvalt mij daarom soms dat ik door mensen om mij heen wel als anders gezien word, het doet mij veel verdriet. Ik zie mijzelf immers niet anders.
Het lastige is dat ik het begrijp, mensen zien niet vaak “mzungu” (blanke). Echter is het voor mij de continue realisatie dat ik anders ben en anders gezien word. Ik weet dat ik meer kansen in het leven gehad heb dan de gemiddelde Keniaan, echter maakt het dat ik in Nederland geboren ben mij niet anders als mens. Kenia is tenslotte mijn tweede thuis. Helaas kan ik niet naar buiten zonder dat mensen mzungu roepen, achter mijn rug om praten, mij proberen aan te raken of mij proberen af te zetten. Even een rondje lopen kan zomaar in een huilbui eindigen omdat het mij even te veel wordt en ik gewoon even Romy wil zijn, niet die blanke. Even een rondje lopen zonder al dit…
Onze relatie staat onder druk hierdoor. Reymond hoort tenslotte wat mensen over ons en onze relatie zeggen, dit is niet mals. Dit doet pijn. We zijn samen omdat we van elkaar houden, niet omdat we een geheime agenda hebben. Ik weet dat bovenstaand gevoel tijdelijk is, het gaat wennen. Ik weet dat ik (maar ook wij in onze relatie) weer wat sterker in onze schoenen moet staan. Het langs ons heen moeten laten gaan… Maar voor nu, nu doet het pijn. Maar deze pijn gaat slijten en ons alleen maar sterker maken.
Gelukkig heb ik mijn lieve Reymond die mij altijd weer laat zien dat ik niet anders ben, hij van mij houdt en ik goed ben zoals ik ben. Zo dankbaar. Daarnaast zijn er ook heel veel mooie mensen die ons verhaal snappen en steunen. Waarmee ik mooie gesprekken heb, bijvoorbeeld achterop de motorbike. Voor nu gaan wij gewoon door met ons leven, waarbij we stapje voor stapje mensen proberen te laten zien wat de echte waarheid is achter het mzungu zijn en onze relatie.
Lieve Romy, het leven is soms zwaar. Maar de liefde voor elkaar overwint alles, ondanks huidskleur, achtergrond en nationaliteit. Geniet vooral van elkaar en van de momenten.
Lastig Romy, je bent allemaal mens, maar je bent ergens anders geboren en opgegroeid het is zo belangrijk om elkaars cultuur te leren kennen, waarderen en je niet van de wijs te laten brengen, als de liefde echt en oprecht is kun je overal thuis zijn ongeacht kleur of geloof of andere verschillen de kunst is jezelf te zijn en blijven, veel geluk maar ook wijsheid voor jullie gewenst, liefs Joke