Hierbij mijn blog over de dagen waarin ik ehbo-les gaf, ziek werd en met de kinderen een uitje had..

Donderdag 13 juli:

Vandaag zou ik de ehbo-les doen voor de huismoeders, Richard en een paar vrijwiligers. Iets later dan gepland, Keniaanse tijd, zijn we begonnen. Hoewel ik er aan het begin een beetje tegenop zag, omdat ik toch niet zo heel zeker over mezelf ben. Was het vooral super gezellig maar ook heel leerzaam. Heel veel gelachen.. Blij dat ik dit heb kunnen doen en dat iedereen er was.. Verder Shade nog de boeken gegeven en een gevulde ehbo-doos. Aankomende zondag zal de ehbo-les voor de kinderen zijn, ben benieuwd! Eenmaal toen we klaar waren, heb ik gegeten en ben daarna de boodschappen gaan doen voor het uitje zaterdag. Wel een nieuw record aangezien ik denk ik maar 15 minuten binnen ben geweest haha. Terug in Shade druppelde de kinderen binnen , om na de klusjes samen met ze te spelen. Verder het nog super gezellig gehad met huismoeder Rose, ondanks dat ik het aan het begin lastig vond dat twee oude huismoeders weg waren, begin ik er toch weer aan te wennen. Spaghetti met aardappelen en bonen te eten, kreeg echt niet meer dan 5 happen weg.. Peter had dus geluk! Daarna nog gezellig op de bank gezeten met de kinderen die huiswerk maakte.. Om vervolgens te gaan slapen.

Vrijdag 14 juli:

Deze dag stond ik zo slecht op dat ik besloot niet naar Oasis te gaan om daar de ehbo-les te geven, dit kan volgende week gelukkig ook nog. Balen! Eenmaal beneden stond ik toch vier uur in de keuken, dit om kool te snijden en chapatti en mandazi te maken. Niet een slimme zet… Eenmaal weer boven voelde ik me nog beroerder en moest ik van Dina naar het ziekenhuis om mijzelf even te laten testen op malaria, want ondanks het slikken van medicijnen en het gebruiken van deet kan je het toch krijgen. In het ziekenhuis hebben we twee uur gezeten en na een bloedtest kwam eruit dat het een infectie/voedselvergiftiging is, wat met dit eten niet zo raar is. Dus met drie verschillende medicijnen waaronder antibiotica en drie uur verder, eindelijk weer in Shade. Om zo nog even met de kinderen samen te zijn en eieren te halen voor de volgende dag. Zo lief dat in de avond Naftali nog even kwam om te vragen hoe het ging. Hopelijk gaat het snel weer beter aangezien ik nog zoveel wil doen.. Douche met koud water en terwijl het buiten ook niet zo warm is , is als je ziek bent ook niet alles..

Zaterdag 15 juli:

Ondanks dat ik een slechte nacht had gehad.. Hoofdpijn,misselijk en een tintelende pijnlijke arm. Gingen we toch echt een dagje weg met de kinderen, vroeg op dus! Al vroeg al het eten klaargezet om zo om 8:45 te kunnen vertrekken, dit was alleen wel Keniaanse tijd want het werd wat later. Zo leuk om te zien dat de kinderen dan zo opgewekt zijn. Eenmaal in het park van Nairobi, waar apen zitten die heel tam zijn, begon het feest pas echt. Wat vonden de kinderen het leuk om zo dicht bij de apen te zijn. Als hun genieten , geniet ik dubbel . Zie alle foto’s hier. Zo grappig dat Irene net zoals bij het uitje van vorig jaar weer bij me kwam hangen op dezelfde manier.. Zo gemist! Nog even gevoetbald en rondgelopen om na het eten van de worstjes, eieren, koekjes, mandazi en het drinken van de limonade , weer naar Thika te rijden. Ik heb voor het middageten maar een appel gegeten. Bijna alle kinderen lagen te slapen, het zijn ook super lange dagen voor ze. In Thika zijn we naar de ananas mall gegaan om daar een ijsje te eten, waarbij ze uit verschillende smaken konden kiezen . Dank Dina voor het mede mogelijk maken ! Vervolgens zijn we terug naar Shade gereden, waar ik heel blij mee was want ik was het echt even zat. Eenmaal in Shade ben ik heel even boven geweest om vervolgens naar beneden te gaan met een Engelse kinder encyclopedie en nagellak, wat hebben ze een schik van het boek. Ze hebben heel de avond gelezen en zelfs big Esther wou het boek stiekem mee nemen naar hun kamer om te kunnen lezen. Ondanks dat ik me niet top voelde en er wederom geen stroom in de avond was, was het toch een onvergetelijke dag .
Toch een kort verslag vanwege alle dingen die gebeuren maar ik beloof de volgende zullen weer wat langer zijn.

Liefs Romy